میرخانه

انتشارات پیدایش منتشر کرد:
توی سقفم. همه چیز چنان به من نزدیک است که می‌توانم چهره آدم‌هایش را ببینم و حتی لطافت پوست‌شان را درک کنم و حرف‌ها را بشنوم که دهان به دهان می‌چرخد و ساکنان نیمه دوم سقف، با لب‌های کوچک‌شان، جواب اولی‌ها را می‌دهند به قرینه.
می‌ایستم رو پلکان سنگی خانه‌ای بزرگ که سقفی تیز دارد یا زیر طاق آجری یک گنبد بلند. پای درختی که سرو است بعد می‌شود چنار بعد کاج بعد نخل. و آدم‌ها سفید می‌شوند و سرخ و سیاه و زرد.
همه چیز تند تند عوض می‌شود. همین وقت‌هاست که خیال می‌کنم کسی صدایم زده. می‌گوید: «سحر.» توی سقف می‌چرخم تا ببینم از کدام خانه است. از کدام سرزمین. باز: «سحر؟» این بار بلندتر. آن وقت مامان را می‌بینم که آمده بالا سرم و به چشم‌هایم نگاه می‌کند. سقف دوباره دور شده و من مثل مسافری از سفر برگشته، خسته و گیج از زیادی اتفاقات، سرتاسر قالی را غلت خورده‌ام …