در جست‌وجوی آن

انتشارات دانیار منتشر کرد:
تمام صورتم یخ زده بود، ماسک اکسیژن روی صورتم قندیل بسته بود. انگشت‌های پایم را دیگر حس نمی‌کردم ولی هنوز برای حفظ انگشتان دستم می‌جنگیدم. نبردی مداوم با سرما. ولی خسته نبودم و از صعودم لذت می‌بردم. لذتی بی‌انتها، از عظمتی که مثل نقطه‌ای سرگردان و ناچیز، وجودم را در آن غرق می‌دیدم و وصل به شکوه هستی.
شیبی طولانی و زیبا پیش رویم قرار داشت که طلوع خورشید روی آن اثری از نور و برف و سایه ایجاد کرده بود. به بالای شیب که رسیدیم، کار ما گفت:
«اینجا قدمگاه هیلاریه»