عشق و چیزهای دیگر

اگر به خواندن رمان‌های عاشقانه علاقه دارید، احتمالاً رمان‌های عاشقانهٔ ایرانی هم برایتان جذابیت خود را دارد. خواندن آثار نویسندگانی مثل «بزرگ علوی» و «عباس معروفی»، بهترین تجربه‌هایی هستند که می‌توانیم از داستان‌های عاشقانهٔ فارسی داشته باشیم؛ البته بعد از لیلی و مجنون! یکی از همین نویسندگان عاشقانه‌نویس معاصر هم مصطفی مستور است. نویسنده‌ای که ثابت کرده زمان و کیفیت را در اولویت قرار می‌دهد و در جدیدترین کتابش، روایت جدید و جذابی از یک داستان عاشقانه را برایمان می‌آورد. خلاقیت مستور در رمان «عشق و چیزهای دیگر» باعث شده تا بتواند شخصیت‌هایی پخته خلق کند و در دل یک داستان ساده به دغدغهٔ اصلی داستان بپردازد: ارتباط عشق و چیزهای دیگری که همراه خود دارد. از سمت دیگر، جذابیت اصلی رمان در این نکته است که مصطفی مستور در آن به سبک پیشین خود پایبند مانده اما توانسته فرم کامل‌تری را بسازد. صاحب سبک بودن در هیچ گرایشی از هنر و ادبیات کار ساده‌ای نیست و این نویسنده، که حالا چند دهه تجربهٔ ادبی دارد، توانسته هنرش را اثبات کند. کتاب «عشق و چیزهای دیگر»، مثل اکثر آثار مصطفی مستور،  توسط نشر چشمه به چاپ رسید.

موضوع و داستان رمان عشق و چیزهای دیگر

ماجرا دربارهٔ پسری جنوبی‌ست به نام هانی که دنیای خودش را دارد. او با تأکید روزی زمان دقیق و مقایسهٔ هرچیزی با جنگ و مسائل حول آن، ایرانِ پس از جنگ را از زبان خودش روایت می‌کند. مستور نام کتابش را با عشق شروع می‌کند؛ اما در دل داستان خیلی هنرمندانه و غیرمستقیم تمام دغدغه‌اش را می‌گذارد روی تاثیرات عشق. هانی شخصیت تاریکی دارد و دل‌مشغولی بیش از حدش همه‌چیز را برایش سیاه‌تر می‌کند. در مقدمه، نویسنده از زبان خود هانی می‌گوید که پنج اصل مهم در دل این کتاب مخفی کرده؛ اصل‌هایی که با رندی از بار آن شانه خالی می‌کند و می‌گذارد هر خواننده‌ای داستان خودش را بچیند! مصطفی مستور با تکنیک‌های هوش‌مندانه‎ یک داستان ساده را در دل فلسفه‌اش می‌چیند و باعث می‌شود همهٔ اتفاقات و حرف‌ها معنی و مفهوم دقیق‌تری پیدا کنند. اما با این حال این مفهوم شخصی‌ست و هرکسی برداشت خودش را از داستان خواهد داشت. در این داستان هانی به تهران می‌آید و بعد از این که با دو نفر دیگر هم‌خانه می‌شود، با دختری به نام پرستو ملاقات می‌کند. پرستو در بانک کار می‌کند و در ادامهٔ عشقی که بین آن‌ها شکل می‌گیرد، هانی تصمیم می‌گیرد برای به‌دست‌آوردن پرستو دست به کارهای عجیبی بزند.

دربارهٔ زندگی و آثار مصطفی مستور؛ نویسنده کتاب عشق و چیزهای دیگر

مصطفی مستور در سال ۱۳۴۳ در اهواز به دنیا آمد. پس از گرفتن کارشناسی عمران، تصمیم گرفت رشته‌اش را به زبان و ادبیات فارسی تغییر دهد و در این رشته ادامهٔ تحصیل داد. در ۲۶ سالگی بود که اولین داستانش را نوشت؛ «دو چشم‌خانهٔ خیس». این کتاب به‌عنوان اولین اثر یک نویسنده، ارزش هنری بالایی داشت و باعث شد که هم منتقدین و هم طرفدارها، روی مصطفی مستور حساب ویژه‌ای باز کنند. این استقبال باعث شد در سال ۷۷ اولین کتاب او، «عشق روی پیاده‌رو» به چاپ برسد؛ مجموعه‌ای از ۱۲ داستان کوتاه. اما دو سال بعد اولین کتاب محبوب و پرطرفدارش، «روی ماه خداوند را ببوس»، را نوشت و به شهرت زیادی رسید. این کتاب در جشنوارهٔ قلم زرین سال ۷۹ برنده شد. آثار بعدی او «استخوان خوک و دست‌های جذامی» -برندهٔ بهترین رمان جشنورهٔ ادبی اصفهان سال ۸۲-، «من گنجشک نیستم» و «معسومیت»، همه با واکنش‌های مثبتی روبه‌رو شدند، اما محبوب‌ترین اثر او هنوز هم «روی ماه خداوند را ببوس» است. مستور همچنین درصد مهمی از فعالیت‌هایش را روی پژوهش و تحقیقات ادبی متمرکز کرده و در حوزهٔ ترجمه نیز گزیده‌کاری خود را حفظ کرده است؛ ترجمهٔ آثاری از ریموند کارور و کریستوف کیشلوفسکی، نشان‌دهندهٔ همین مسئله است.

جملاتی از کتاب عشق و چیزهای دیگر

صبح زود با خش‌خش سمجی بیدار شدم. بیدار شدم اما چشم‌هایم را باز نکردم. نصفه‌شب چندبار بیدار شده بودم و دیوانه شده بودم تا دوباره خوابم برده بود. وقتی جای خوابم عوض شود بدخواب می‌شوم. وقتی بدخواب می‌شوم شروع می‌کنمک به فکر کردن. آن‌قدر فکر می‌کنم تا مغزم از خستگی به نفس‌نفس می‌افتد و بی‌حال می‌شود. آن وقت است که آرام‌آرام دوباره فرو می‌روم در خواب. در بدخوابی به همه‌چیز فکر می‌کنم. از آرزوها و چیزهای خوب گرفته تا احتمالات وحشتناک و اگرهای بد. از خاطرات دور تا کارهای روز بعد و هفتهٔ بعد و ماه بعد تا معماها تا –قسم می‌خورم- همهٔ آدم‌هایی که می‌شناسم. همیشه از پدرم شروع می‌کنم و با مادرم ادامه می‌دهم و بعد می‌روم سراغ تک‌تک آدم‌های دور و برم.