درباره خویشتن خویش اندیشیدن وحشتناک است اما این تنها راه صمیمانه کار است اندیشیدن درباره خویشتن خویشم بدان گونه که هستم اندیشیدن به جنبه‌های زشتم اندیشیدن به جنبه‌های زیبایم و در شگفت شدن از آن‌ها چه آغازی می‌تواند محکم‌تر و استوارتر از این باشد؟ از چه چیزی می‌توانم رشد خود را آغاز کنم جز از خویشتن خویشم؟