کتاب «درآمدی بر جنبش دانشجویی در ایران»، طی چهار فصل به بررسی تاریخی این جنبش می‌پردازد؛ در فصل اول، تاریخچهٔ مختصری از جنبش دانشجویی ایران در فاصلهٔ تأسیس دانشگاه تهران در سال ۱۳۱۳ تا کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ ارائه می‌شود. فصل دوم کتاب از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ تا تابستان ۱۳۳۹ را که فضای سیاسی کشور بازتر شد، در بر می‌گیرد. همچنین نقش دانشجویان در نهضت مقاومت ملی و حرکت‌های سال ۳۲ را بررسی می‌کند. فصل سوم به تحولات جنبش دانشجویی در سال‌های فضای باز سیاسی یعنی ۱۳۳۹ تا ۱۳۴۳ اختصاص دارد. در فصل چهارم نیز سعی شده است به‌طور خلاصه رشد گرایش‌های قهرآمیز که پایگاه دانشجویی داشت و رشد جنبش دانشجویان ایرانی در خارج از کشور، بررسی شود.