انتشارات افکار منتشر کرد:

آلن بدیو در سی متن مختلف که از اواخر دههٔ ۱۹۵۰ تا امروز را در بر میگیرند، از رابطه خوبیش با «هنر هفتم» نوشته است. این متون سیری فراخ دامن از سینمای هنری پنجاه سال اخیر در دسترس قرار میدهند، از فیلم سازان مدرنیته (مورنائو، برسون، اولیویرا، تاتی، گودار) تا شماری فیلم‌های معاصر امریکایی (ماتریکس، ماگنولیا، دنیای بی‌عیب و نقص)، در کنار چند تجربهٔ نادر (گی دوبور، سینمای ۶۸، فیلم‌های مبارز گروپ فودر و غیره) و مقاله‌های تحلیلی دربارهٔ مشخصه‌های فیلم کمدی فرانسوی، فیلمسازان «مدرنیتهٔ دوم» سینمای سوئیس به مثابه مظهر «بی طرفی سینمایی»، درباب «دیالکتیک حکایت»، فیلم به مثابه «ماشین فلسفی»، سینما به مثابه «مظهر دموکراسی» و بحث‌های موشکافانه دربارهٔ بسیاری فیلم‌ها وفیلم سازان برجستهٔ دیگر، از جمله میزوگوچی، اوزو، روسلینی، ویسکونتی، هیچکاک، هاکس، آنتونی‌مان وعباس کیا رستمی.