سیاهی

ابروهایم بالا می‌رود و نگاهم مات می‌ماند روی شایان. تک حنده‌ای می‌کنم و سر تکان می‌دهم. هیچ وقت فکر نمی‌کردم شایان چنین آدمی باشد. می‌گویم:

_تو خیلی احساساتی هستی.

حرف نمی‌زند.

_من به این چیزا فکر نمی‌کنم. اهل ازدواج نیستم، هیچ مردی هم با دختری مثل من ازدواج نمی‌کنه.

_مگه چته؟

سرم را دوباره می‌چسبانم به پشتی صندلی و چشم‌هایم را می‌بندم.

_کسی که عاشق یه دختر دزد بشه عقل نداره.

کاش سیگار داشتم. خیلی وقت بود که نکشیده بودم.

_من همیشه تو زندگیم بی‌عقل بودم، این بارم روش.