رمان خاکستان به نویسندگی مارک هولاسکو که در زیر شاخهٔ داستان‌های تاریخی قرار می‌گیرد، روایت‌گر زندگی فردی‌ست به نام فرانچیشک کوالسکی. کوالسکی در عصر یک روز بهاری، در حالتی نیمه‌هوشیار بود که پلیس او را دستگیر کرد. اتهام او توهین به دولت کمونیستی حاکم بود. او تمام شب خود را سرزنش می‌کرد و نمی‌دانست که چه چیزهایی گفته است. حتی نمی‌دانست به چه چیزهایی شک کرده؛ استالین، لنین و یا حتی خود مارکسیسم. کوالسکی فردای آن روز آزاد می‌شود و در پی یافتن ایمان از دست رفته‌اش، به سراغ رفقایش می‌رود اما جوابی نمی‌گیرد. سقوط او به قعر ناامیدی و درماندگی از همین‌جا آغاز می‌شود. سقوطی به عمق یک گودال، شبیه به یک قبر بی‌انتها. او رفته رفته همه چیزش را می‌بازد؛ در قبال اظهاراتی که خودش هم نمی‌داند بیان کرده یا خیر. منتقد نشریهٔ نیویورک‌تایمز در مورد هلاسکو و خاکستان نوشته: «هلاسکو سخنگویی‌ست برای آنان که خشمگین و خسته، سرکش، آتشین‌مزاج و عذاب کشیده بودند. در خاکستان، هلاسکو چاقویش را در قلب حکومت کمونیستی فرو می‌نشاند و خون‌چکان بیرون می‌آورد.»