ایستگاه

انتشارات ایجاز منتشر کرد:
با سرعت زیاد در حرکتی عمودی خودم را پیدا می‌کنم. ابر روی ابر بر بوم آسمان، یک نقاشی تمام عیار با آبرنگ، چشم و دلم را حسابی جلا می‌دهد.
در این دل انگیزی غیر مترقبه، اصلا نمی‌دانم از کجا رها شده‌ام. انگار ناگهان آسمان سوراخ شده و ناخواسته، بی‌مقدمه، بی‌منشا، با شتاب بسیار سوی نقاشی پهناور پیش می‌روم. با هر دم و بازدم که به سختی هم رخ می‌دهد، ده‌ها متر به ابرها نزدیک‌تر می‌شوم. در عین شگفتی و زیبایی منظرهٔ پیش رو، مثل بید مجنون می‌لرزم. حس می‌کنم ضربان قلبم از سرعتم بیشتر باشد. ' گویا نبضم در هر ثانیه سه بار می‌زند. حسی شگفت از حضور در پهنای آسمان و البته از طرفی دیگر، ترس سقوط آزادی چنین ناگهانی، بی‌مبدا، بی‌منبع.