منوجان در گذرگاه دو تمدن «رودبار بزرگ» و «هرمزگان»

قاسم سالاری سال ۱۳۳۲ در منوجان متولد شد، سرزمینی در دوردستِ جنوبِ غربی استان کرمان، آنجا که راهی نمانده تا دریای نیلگونِ خلیج فارس. وی با همهٔ کاستی‌ها و محدودیت‌های جغرافیایی، اقلیمی، اجتماعی، قومیتی و خانوادگی در دیاری بزرگ شد و بالید که از همه جانب آماج محرومیت‌ها و تبعیض‌ها بود. از همان اوانِ جوانی، همواره رؤیای نوشتن دربارهٔ زادگاه و مردمانش را در سر داشت. نوشتن از آداب و رسوم، پیشینه، تبارشناسی، اسطوره‌ها، دردها و رنج‌های این سرزمین و رابطهٔ تمدنِ آن با فرهنگ و تمدن‌های همسایه، دغدغهٔ مدام او بود تا سرانجام این کتاب، و البته صدها صفحه بیشتر از این کتاب نوشته آمد. این کتاب حاصل بیش از ده سال خواندن و مطالعهٔ پیگیر منابع پر شماری است که وی از آنها خوشه‌چینی کرده و اطلاعاتی فراگِرد آورده، تحلیل و بازاندیشی کرده تا بالاخره منوجان را، به اندازهٔ بضاعت و کوشندگی خودش، پیش روی مخاطبان قرار دهد. کتاب شامل چهار بخش است: بخش نخست به اتفاقات مهمِ تاریخی این سرزمین از روزگارانِ دیرین تا زمان صفویه می‌پردازد. بخش دوم شمه‌ای تاریخی از وضعیت فرهنگی و آموزش و پرورش منوجان ارائه می‌دهد. بخش سوم اوضاع جغرافیایی منطقه، مانند روستاها، کوه‌ها، رودها و گیاهان را می‌کاود. بخش چهارم و پایانی نمونه‌هایی از تبارشناسی را پیشکش مخاطبان می‌کند.