کورش کبیر حقیقت تاریخ

انتشارات ابریشمی منتشر کرد:
آئین ایران باستان نه تنها به شخص در امتداد زندگانی موازین اخلاقی می‌بخشد بلکه او را اطمینان می‌دهد که خوبی در آخر فیروز مند خواهد بود. بدین شرط که شخص وظیفه خود را انجام دهد. هر زرتشتی ایران باستان معتقد بود که کیفیت زندگانی آتیه او بسته به طرز رفتارش در این عالم است. یعنی اگر نیکوکاری کرده است پس از عبور از پل «چینوات» به بهشت داخل می‌شود و اگر حیات او به بدی و بد کرداری گذشت در دوزخ می‌افتد و همواره در عذاب خواهد بود. آئین اوستایی… تربیت و اخلاق و مذهب را با هم توأم نموده بود به طوری که عادات اخلاقی و مذهبی ممکن الوصل بوده و مردم را به جهان و طبیعت و زیبائی‌ها علاقه مند نموده و در عین حال سعادت فوق مادیات بوده است. ایرانیان قدیم در تربیت خود و فرزندان خویش نظم و بیداری و چیرگی و هشیاری و عدالت و رعایت قوانین نیکو و خودداری را می‌پسندیده‌اند. خوداری از عادات برجسته تعلیم و تربیت ایرانیان باستانی بوده که از دریچه چشم مذهبی منش پاک می‌طلبیده و متضمن معنی سروش و اطاعت به قانون بوده.