انتشارات شهید کاظمی منتشر کرد:
چشمانش را که به نشانه تأیید بست، همه دنیا دور سرم چرخید. مثل طبل توخالی شدم که هر صدایی در آن چند مرتبه تکرار می‌شود. کمرم تیر کشید؛ گویی دو تا سطل آب یخ رویم ریختند. می‌لرزیدم. نه کم؛ زیاد. دست خودم هم نبود. چقدر نداشتن ممد قرار بود سخت باشد؛ اما گریه نکردم. انگارخانه آرزوهایم ویران شده بود. چشمانم یاری‌ام کردند و برای عزیزترینم نباریدند. چند تا پتو رویم انداختند؛ اما این لرزش لعنتی رهایم نمی‌کرد…