انتشارات نگاه منتشر کرد:
یکهوغیبش زده بود. شاید هم مدت‌ها بود این اتفاق افتاده بود، و این من بودم که یکهو دلم برایش تنگ شده بود. درست از همان روزی که باران می‌آمد. به هر کسی توی پاریس می‌شناختم زنگ زدم وسراغ جاوید را گرفتم. اما همه‌شان می‌گفتند نمی‌دانند جاوید کجاست. مثل اینکه برفی باشد که با آمدن بهار آب شده است. یعنی حالا کجاست!
میان زباله‌ها؟ توی تونل‌های نمور مترو، کنار خیابان!
باید دنبال عکسش بگردم. کاش از راه دور می‌توانستم عکسش را بدهم روزنامه‌ها چاپ کنند و بالایش بنویسند:

«گمشده»