انتشارات شهرستان ادب منتشر کرد:
به آغوشت پناه آوردم از دست شکستن‌ها
به‌تنهایی برایت ازدحامی هستم از من‌ها
تو زیبایی! نه واضح‌تر بگویم، سخت تاریکی
تبسم کن به من در حیرت این سایه‌روشن‌ها
بدون آنکه چشمانم بفهمد دوستت دارم
تو هم دور از حواس خویش از من یاد کن تنها
خودم را محو اندوه خودم کردم، تماشا کن!
من آن آهم که بر آیینه مانده‌ست از نگفتن‌ها
به‌جای خالی هم خیره‌ایم، این رسم دنیایی‌ست
که از مردان قفس می‌سازد و پرواز از زن‌ها