انتشارات سروش منتشر کرد:
بهرام ترجمه فارسی کتاب مقدس را از کیف خود بیرون آورد و در اختیار من قرار داد. من به سرعت صفحه ۹۰ کتاب مقدس را باز کردم و آیات ۲ تا ۶ از سفر خروج، باب ۳۴ را چنین خواندم: «موسی همان طور که خداوند فرموده بود، صبح زود برخاست و دو لوح سنگی مثل لوح‌های قبلی تراشید و آن‌ها را به دست گرفت، از کوه بالا رفت. آنگاه خداوند در ابر نزول فرمود و کنار او ایستاد. سپس در برابر موسی عبور کرد و نام مقدس خود را ندا داد و فرمود: من خدا هستم؛ خدایی رحیم و مهربان، خدای دیرخشم و پراحسان، خدای امین، که به هزاران نفر رحمت می‌کنم و خطا و عصیان و گناه را می‌بخشم، ولی گناه را هرگز بی‌سزا نمی‌گذارم. انتقام گناه پدران را از فرزندان آن‌ها تا نسل چهارم می‌گیرم.»