انتشارات کتاب طه منتشر کرد:
مدعای اصلی کتاب عقود الدُرَر این است که ما با دو گونه مهدی مواجه‌ایم: نخست مهدیِ منتظَر که پیامبر وعدهٔ ظهور او را در آخرالزمان داده است؛ و دیگر مهدیان متعددی که در طول تاریخ ادعای مهدویت کرده‌اند. تنها کسی که همهٔ نشانه‌های مهدی بر او تطبیق می‌کند و ایمان به او واجب است، مهدیِ منتظَر است. دیگر کسانی که ادعای مهدویت کرده‌اند، یا دیگران آنها را مهدی دانسته‌اند، مهدی به معنای عامِ کلمه هستند، نه مهدیِ منتظَر، و نشانه‌های او را ندارند. بنابراین، برخی از احادیث که نشانه‌های مهدی را می‌دهند ولی با نشانه‌های مهدیِ منتظَر تفاوت دارد باید بر این مهدیان تطبیق کرد. با این نظریه بسیاری از احادیث مهدویت تفسیر صحیحی پیدا می‌کند و دیگر لازم نیست ده‌ها نفر از مدعیان مهدویت را، که عالِم و پارسا بودند، دورغگو بخوانیم…
