انتشارات بقیه الله منتشر کرد:
حضرت امیر المؤمنین علی (علیه السلام) در باره چگونگی حال محتضر این چنین می‌فرمایند: … سپس مرگ لحظه به لحظه پیکر او را فرا می‌گیرد، پس بین او و گفتارش جدایی و بریدگی می‌افکند (زبانش از کار افتاده ولی هنوز چشم و گوشش از کار نیافتاده‌اند و تحقیقا که او در میان اهل خود می‌باشد و با دیدگانش می‌بیند و با گوشهایش می‌شنود، عقلش نیز تمام و صحیح است و ادراکاتش به جا و به موقع است. در این حال در عالمی از فکر فرو می‌رود که در چه چیزهایی عمر گرامی خود را به باد داده، و به چه چیزهایی روزگار پر بهای خود را به پایان رسانیده است؛ به خاطر می‌آورد اموال خود را که چگونه انباشته، و در راه به دست آوردن آنها دقت و تامل نکرده و آنها را، چه از راههایی که حلال بودن آنها روشن بوده و چه از مواردی که شبهه ناک بوده، از هر جا به دستش رسیده گرد آورده است… به خوبی درک می‌کند که این اموال را خواهد گذارد تا برای دیگران باشد و پس از مرگش از آن استفاده کنند و بدان وسیله در نعمت فرو روند و بهره‌ها گیرند؛ که در این صورت لذت بی‌رنج و گوارا برای آنان است و بار سنگین وزر و وبال آن بر عهده اوست… مرگ نیز کم کم پیشتر می‌آید و در تصرف در بدن او قدمی فراتر می‌نهد تا جایی که بر گوشش هم غلبه می‌کند و…
از همین کتاب