انتشارات بقیه الله منتشر کرد:
وقتی انسان را در قبر می‌گذارند هول عظیم و خوف و وحشت طاقت فرسا و غیر قابل تحملی بر او وارد می‌شود که با هول‌ها و ترسهای این جهان به هیچ وجه قابل قیاس نیست. از طرفی ورود به عالمی جدید و باز شدن چشم برزخی او؛ از طرف دیگر ظلمت و تاریکی قبر و از طرف دیگر تنهایی و بی‌کسی، رنج عظیمی را به او القا می‌کند که قابل وصف نیست که مقدار این رنج و سختی دقیقا به علاقه انسان به عالم دنیا ارتباط دارد: هر چه علاقه او به دنیا بیشتر، سختی او در هنگام دور شدن از آن بیشتر خواهد بود. و همه اشکال و صورتها و حادثه‌هایی که در این عالم می‌بیند و بر او عارض می‌شوند نتیجه اعمال او در دنیا هستند نه چیز دیگر…
چنانکه حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله و سلم) به قیس بن عاصم فرمودند: «ای قیس برای تو چاره‌ای نیست از قرینی که با تو دفن می‌شود و او زنده است در حالی که تو مرده‌ای؛ پس اگر او کریم باشد تو را گرامی خواهد داشت و اگر لئیم باشد تو را وا خواهد گذاشت و محشور نمی‌شوی مگر با او، از تو سئوالی نخواهد شد مگر با او؛ پس قرار مده آن را مگر صالح زیرا که اگر صالح باشد با او انس خواهی گرفت و اگر فاسد باشد وحشت نخواهی کرد مگر از او، و آن عمل توست.»
از همین کتاب