انتشارات سروش منتشر کرد:
هشت موش کور با نام‌هایی به ترتیب: اکتاو، اولاف، برونو، بنیامین، تیبو، ژوزف، شارل و موریس در چمنزاری، پای کوهی بلند زندگی می‌کردند. آن‌ها در سراسر چمنزار زمین را می‌کندند و دالان‌هایی زیرزمینی برای خود می‌ساختند، به طوری که در هر دو، سه متر چمنزار، اندکی از خاک بالا می‌آمد.
زندگی این موش‌های کور در شادی و کار خلاصه می‌شد. آن‌ها چمنزارشان را دوست داشتند و بیشتر وقتشان را صرف کندن و زیروروکردن خاک می‌کردند. آن‌ها در خاک برداری بسیار ماهر بودند، هرکدام بخش معینی از چمنزار را در اختیار داشتند و در همان جا خانه خود را ساخته بودند؛ خانه‌ای راحت مطابق سلیقه‌شان. هر خانه با دالانی به خانه‌های دیگر راه پیدا می‌کرد و آن‌ها از این راه به دیدار هم می‌رفتند.
به این ترتیب زندگی این موش‌های کور، زیبا و دلپذیر بود. تا اینکه در یک روز بهاری اتفاق وحشتناکی برایشان رخ داد.