بحث اصلی هایدگر در رساله حاضر ارائه تفسیری از تمثیل غار افلاطون است. هدف او از این تفسیر شرح آموزه «حقیقت» افلاطون است. هایدگر معتقد است تمثیل غار افلاطون تغییر و چرخشی را در ذات حقیقت نشان می‌دهد که از زمان افلاطون بر تفکر مغرب زمین مستولی بوده است. از دید هایدگر حقیقت یا به عبارتی آلثیا نزد یونانیان در واقع نزد متفکران سرآغازین پیش از سقراط از جمله پارمنیدس، یه معنای ناپوشیدگی و ربودن چیزی از پوشیدگی است. همین رویداد موجب فراموشی هستی و استیلای تفکر موجودبین شده است.