پیراهنی بر آب نخستین رمان لیلا باقری است. نویسنده در این داستان افسانه‌ها و باورهای بومی را دست مایهٔ روایت خود قرار داده و فانتزی‌ای خواندنی خلق کرده

که شهر زیر زمینی، آیین‌های فتوت، موجودات خیالی و عناصر و شخصیت‌های باستانی ایران همچون درخت پرتقال، موسیقار و غیره عناصر آن را تشکیل می‌دهند.

داستان بر بستر موتیف آشنای ادبیات و فرهنگ کلاسیک ایران یعنی خشکسالی و بحران بی‌آبی شکل می‌گیرد.

پیراهنی بر آب هشتمین کتاب از «مجموعهٔ رمان ژانر» است.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «گاهی که چند روز پشت هم سهمیهٔ آب جاری نمی‌شود مجبور می‌شوند روزها را به خلسه بگذرانند، به خواب و گیجی و کابوس تشنگی

و سراب.»