«سنگ کاغذ قیچی» رمانی در سبک جنایی و رازآلود نوشته «آلیس فینی» است. این رمان داستان آملیا و آدام رایت را روایت می‌کند که به امید حل مشکلات زناشویی خود، در تعطیلات آخر هفته به سفری می‌روند. هر دو می‌دانند این سفر یا ازدواج‌شان را نجات می‌دهد و یا باعث نابودی آن می‌شود. رمان از چند زوایه دید روایت می‌شود؛ روایت اول شخص از زبان آملیا و آدام، روایت سوم شخص فردی به نام رابین و همینطور تعدادی نامه که بین فصل‌های کتاب گنجانده شده است. روایت داستان هم از زبان آملیا و هم آدام، به درک بهتر شخصیت‌ها و نگاه منصفانه‌تر خواننده به ماجرای بین این زوج از دید هر دو نفر کمک می‌کند.

هیجان‌ها و تعلیق‌های موجود در داستان مانند کشف ارتباط شخص سوم با این زوج، معماهای جدیدی که در هر فصل مطرح می‌شوند و رازهایی که به مرور فاش می‌شوند، ذهن خواننده را درگیر و او را تا انتهای کتاب با خود همراه می‌کنند. علاقه‌مندان به رمان‌های مرموز و جنایی می‌توانند از خواندن کتاب «سنگ کاغذ قیچی» لذت ببرند. این کتاب را نشر نون با ترجمهٔ روان سحر قدیمی به فارسی ترجمه کرده است.

موضوع و سرفصل‌های کتاب سنگ کاغذ قیچی

آملیا و آدام رایت، زن و شوهری که رابطه‌شان پس از ده سال زندگی مشترک در آستانهٔ فروپاشی است، به پیشنهاد مشاور راهی سفری به اسکاتلند می‌شوند تا دور از هیاهوی شهری مشکلات خود را حل کنند. آملیا که در مرکز نگهداری از حیوانات کار می‌کند، در یک قرعه‌کشی برندهٔ محل اقامت رایگان در اسکاتلند شده است. از طرفی آدام که فیلم‌نامه‌نویس و به کارش معتاد است، به دلیل مشغله‌های کاری تمایلی به این سفر ندارد. او همچنین دچار یک اختلال مغزی به نام پروزوپاگنوزیا یا ادراک‌پریشی چهره است که در اثر آن نمی‌تواند چهرهٔ افراد را به خاطر بسپارد یا تشخیص دهد، حتی چهرهٔ همسرش یا خودش را.

پس از هشت ساعت رانندگی در هوای برفی، با رسیدن به محل اقامت‌شان که مشخص می‌شود یک کلیسای متروکه است، هر دو متوجه اتفاق‌های مشکوک و عجیبی می‌شوند: درهای کلیسا باز و بسته می‌شوند، برق قطع شده و صداهای عجیبی به گوش می‌رسد. از طرفی ماشین آنها در برف فرو رفته و این محل هیچ راه تماسی با بیرون ندارد. در نتیجه این زوج مجبور می‌شوند مدت بیشتری در کلیسا ساکن شوند. به نظر می‌رسد آدام و آملیا تنها نیستند و زیر نظر گرفته شده‌اند، به نظر می‌رسد برنده شدن آنها در قرعه‌کشی تصادفی نبوده و کسی آن دو را به اینجا دعوت کرده است…

روایت داستان «سنگ کاغذ قیچی» تقریبا یک فصل در میان بین آملیا و آدام جابه‌جا می‌شود. فصل‌های دیگر نیز از زاویهٔ سوم شخص رابین روایت می‌شوند؛ زنی که در کلبه‌ای در نزدیکی کلیسا زندگی می‌کند. برخی فصل‌های کتاب هم به نامه‌هایی اختصاص دارند که همسر آدام طی ده سال، هر سال در سالگرد ازدواج‌شان مخفیانه برای او نوشته و تاکنون به او اجازهٔ خواندن‌شان را نداده است. مطالعهٔ کتاب «سنگ کاغذ قیچی» تجربهٔ هیجان‌انگیز و لذت‌بخشی از خواندن یک رمان معمایی برای پی بردن به رازهای بین این زوج خواهد بود!

درباره نویسنده کتاب؛ آلیس فینی

آلیس فینی نویسندهٔ پرفروش نیویورک تایمز است که در سبک معمایی، مرموز و جنایی می‌نویسد. این نویسندهٔ بریتانیایی که پیش از رمان‌نویسی به مدت ۱۵ سال تهیه‌کنندهٔ برنامه‌های هنری و سرگرم‌کننده و خبرنگار شبکه بی‌بی‌سی بوده است، در ۳۰ سالگی شروع به نوشتن نخستین اثر خود «گاهی دروغ می‌گویم» کرد. این کتاب در سال ۲۰۱۷ به چاپ رسید و به موفقیت چشمگیری دست یافت. پس از نوشتن دو رمان دیگر، «سنگ کاغذ قیچی» چهارمین رمان آلیس فینی است که آن را در سال ۲۰۲۱ به چاپ رساند. این اثر او هم توانست به فهرست‌های کتاب‌های پرفروش بین‌المللی راه پیدا کند و نامزد چند جایزه شود. پنجمین رمان او نیز در سال ۲۰۲۲ به چاپ رسیده است. رمان‌های آلیس فینی به بیش از بیست زبان دنیا ترجمه شده‌اند و سریال‌هایی نیز با اقتباس از بعضی از آنها از جمله «سنگ کاغذ قیچی» ساخته شده و یا در حال ساخت است. فینی در حال حاضر با خانواده‌اش در شهر دِوون انگلستان زندگی می‌کند.

جملاتی از کتاب سنگ کاغذ قیچی

زیر لب می‌گوید: «حس می‌کنم داریم دور خودمون می‌چرخیم. » و من نمی‌دانم منظورش ازدوجمان است یا مهارت مسیریابی من. آسمانِ گرفته و بدشگون انگار انعکاسی از حال روحی اوست که از شروع سفرمان بی‌حوصله بوده و پس از طی کیلومترها تنها همین یک جمله را گفته است. برف جادة پیشِ رویمان را سفید کرده است و وزش باد شدت گرفته، با این حال در مقایسه با طوفان داخل ماشین هیچ است.

اگر هر داستانی پایان خوشی داشت، هیچ‌وقت دلیلی برای شروع دوباره نداشتیم. زندگی یعنی انتخاب و دانستن اینکه چطور وقتی درهم‌شکسته‌ایم باز خودمان را از نو بسازیم.

این‌طور نبود که من از روز اول معتاد به کار بوده باشم یا به قول او معتاد به نوشتن. تمام مردم معتاد هستند و تمام معتادها یک چیز را ترجیح می‌دهند: فرار از واقعیت! و به شکلی کاملا اتفاقی شغل من مادة مخدر مورد علاقه‌ام است.

یک دیوار از آینه پوشیده شده است؛ با تکه‌هایی از آینه که بزرگ‌تر از کف دست نیستند و همگی‌شان اشکال و اندازه‌های عجیبی دارند. قاب‌هایی فلزی دور تکه‌آینه‌ها قرار دارند و به‌طور نامرتب کنار میخ‌های زنگ‌زده و ریسمانی کهنه آویخته شده‌اند. حدود پانزده صورت از میان قاب‌ها به ما خیره شده‌اند. انگار نسخه‌های مختلفی از خودمان که برای نجات ازدواجمان آمده‌اند دور هم جمع شده‌اند تا با نگاهی تحقیرآمیز ببینند به کجا رسیده‌ایم. قسمتی از وجودم از اینکه نمی‌توانم بشناسمشان خوشحال است. مطمئن نیستم اگر می‌توانستم این صورت‌ها را تشخیص بدهم از نتیجه خوشم می‌آمد.