«مکث منگ» داستانی ایرانی به قلم علی کاظمیان است. هر چی که هستیم و می‌شویم به همان خشت اول، یعنی به کودکی ربط دارد. کودکی یعنی پشت صحنه زندگی. در پشت صحنه تمرین کرده‌ایم، یاد گرفته‌ایم، مشاهده کرده‌ایم، کارگردانی شده‌ایم، چهره پردازی شده‌ایم، و حالا روی صحنه در بزرگسالی به ایفای نقشی می‌پردازیم که آموخته بودیمش. آنچه روی صحنه از ما سر می‌زند همانی ست که درمتن نوشته شده بود، متنی که جلومان گذاشته بودند تا بخوانیم و اجراش کنیم.

وقتی پشت صحنه آرام و آسوده نباشد تمرکز بازیگر روی صحنه به هم خواهد خورد.