انتشارات روایت فتح منتشر کرد:
آدم مثل چاله می‌ماند دیگر. ممد حسین بیل اول را که ریخت، هوا خواهش شدم. از او چیزهای ظاهری یاد نگرفتم. الان هم لباس پوشیدنم مثل سابق است. او تیپ خودش را می‌زد. من هم تیپ خودم. وقتی ششیش جیب می‌پوشید، دل و روحم را می‌برد. لاتی بود، ولی یقه آخوندی‌اش توی کتم نمی‌رفت. با آن موتور جنگی‌اش! انگار جنگ تحمیلی است. قارقارقار می‌چرخید دور دانشگاه. منم تیپم تیریپ زرنگی بود. توی محله‌های پایین شهر تهران یا جاهای خلاف، تیریپ می‌زنند به اسم زرنگی؛ کتانی ZX، تی‌شرت، شلوار بگ و موی بوکسوری و…