انتشارات روزنه منتشر کرد:

بازنمایی هویت و روابط شهری در شعر معاصر ایران در شصت سال اخیر شامل بازهٔ زمانی ۱۳۳۰ تا ۱۳۹۰ می‌شود. شعرهایی که به مناسبات اجتماعی انسان‌ها و روابط بین آن‌ها پرداخته و شهر نقش کلیدی در باز آفرینی فضای شهری آن شعر داشته است. از دیگر مشخصات این گونه شعرها می‌توان به دور شدن از فضاهای روستایی، مکان مند بودن فض در شعر، بازتاب المان‌های شهری، ایجاد پرسش‌ها و باز تاب دغدغه‌های انسان شهری امروز اشاره کرد. در این کتاب با استفاده از روش نورمن فر کلاف در سه بعدتوصیف، تفسیر و تبیین به بررسی اشعار ۱۲ شاعر معاصر احمد شاملو، فروغ فرخزاد، محمدعلی سپانلو، محمد مختاری، تیرداد نصری، بیژن نجدی، شمس لنگردوی، سیدعلی صالحی، حافظ موسوی، گراناز موسوی، کورش کرم پور و علیشاه مولوی که از لحاظ کمیت شعرهای فراوانی با فضای شهری دارند، پرداخته شده است و سپس به مولفه‌های به دست آمدهٔ شصت سال شعر شهری مانند تقابل سنت مدرنیته، خشونت در شهر (آشکار و پنهان) اعتراض‌های شهری، انسان ایرانی، اضطراب‌های شهری، تجربه و سایهٔ جنگ در شهر، جنسیت و شهر و مفهوم شهروندی…