کتاب «فراری» اثر «هارلن کوبن» داستان مردی به نام سایمون گرین، یک مشاور مالی‌ست که دختر بزرگش، پیج، درگیر اعتیاد به مواد مخدر شده و همراه مردی به نام آرون که ده سال از خودش بزرگ‌تر است، از خانه رفته. آغاز داستان، جایی‌ست که سایمون پس از مدتی جستجو، دختر گم‌شده‌اش را می‌بیند. دختر در حالت نشئگی در پارک گیتار می‌زند تا از مردم انعام بگیرد. سایمون سعی می‌کند متقاعدش کند که دوباره نزد خانواده برگردد. اما دختر فرار می‌کند و سایمون برای بازگرداندن او وارد مسیری می‌شود که پر است از چیزهای غیرمنتظره. در این مسیر، قتل‌هایی اتفاق می‌افتد و رازهایی وجود دارد که سایمون برای نجات دخترش باید آن‌ها را کشف کند. در رمان «فراری» نویسنده توانسته از یک الگوی روایی مرسوم استفاده کند اما داستانی جدید و جذاب پدید بیاورد که هم با ویژگی‌های فرهنگی امروز هماهنگی داشته باشد و هم به شکل جذابی غیرمنتظره باشد. یکی دیگر از ویژگی‌های برجستهٔ این اثر، توانایی بالای نویسنده در پرداخت شخصیت‌های متعدد چندلایه و استفاده از دیالوگ‌های دقیق و به جا است. به طور کلی این اثر موفق شده تا نظرات مثبت زیادی از خوانندگان و منتقدان مختلف را به خود جلب کند. در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: در مزارع توت‌فرنگی اصلا توت‌فرنگی پیدا نمی‌شد و یک قطعه‌زمین دوونیم جریبی محصور را هم به‌سختی می‌توان مزرعه نامید، چه برسد به این‌که از اسم جمع استفاده کنیم و به آن مزارع بگوییم؛ اما این اسم از معنی (لغوی) کلمه گرفته نشده بود، بلکه برگرفته از نام آهنگ گروه بیتلز بود. مزارع توت‌فرنگی محوطه‌ای مثلثی‌شکل در خیابان هفتادودوم و ضلع غربی سنترال پارک است که یاد و خاطرهٔ جان لنون را که در خیابان به ضرب گلوله کشته شد، زنده نگه می‌دارد. در مرکز این بنای یادبود یک موزاییک گرد از سنگ‌های جواهرنشان قرار دارد که در وسط آن نوشتهٔ ساده‌ای دیده می‌شود: تصور کن!