سال بلو تنها رمان‌نویسی است که سه جایزهٔ کتاب ملی آمریکا را دریافت کرده است. وی همچنین جایزهٔ فاخر پولتیزر، نوبل ادبیات و مدال ملی هنر را در کارنامهٔ خود دارد. به‌طور کلی، بلو را می‌توان یکی از شناخته‌شده‌ترین و تأثیرگذارترین نویسندگان قرن بیستم میلادی دانست. لِوِنتال یک «قربانی» ذاتی است! او بعد از ملاقات با آلبی دیگر نتوانست آدم سابق شود. آلبی در گذشته به‌خاطر رفتار بدی که لونتال با صاحب‌کارش داشته، کار خود را از دست می‌دهد و قصد دارد با یادآوری خاطراتی از گذشته، لونتال را مقصر تمام اتفاقات بد زندگی‌اش نشان دهد. لونتال که ذهنش به شدت مشغول رفتار اشتباهش در گذشته و زندگی تباه‌شدهٔ آلبی شده است، سعی می‌کند دنبال راهی باشد که بار این تقصیر و گناه را کم‌تر کند و با یکی از دوستان قدیمی‌اش (ویلیستون) که آلبی را می‌شناخته، دیدار می‌کند. در مکالماتش با ویلیستون، لونتال اصرار دارد که دلیل اخراج‌شدن آلبی مستی مداوم بوده و دعوای وی با رئیس آلبی تأثیری در اخراج او نداشته است. در جریان داستان، رفته‌رفته آشفتگی ذهنی لونتال درمورد این‌که تقصیر او چیست و اصلاً مقصر اصلی کیست، بیشتر و بیشتر می‌شود. آلبی نیز با ظاهر شدن پی‌درپی به این آشفتگی ذهنی دامن می‎زند و لونتال از فکر مقصربودن راه خلاصی ندارد. منتقد سایت نیویورک تایمز درمورد این کتاب نوشته است: «کابوسی داستایوفسکی‎وار که با قدرتی عجیب و بینشی فوق‎العاده نوشته شده است.»