انگار با پیام آخرش تیر خلاص را به طرفم شلیک کرده بود. بدنم کرخت شد. هنوز لباس عوض نکرده و نماز هم نخوانده بودم اما نایی برای بلند شدن نداشتم. صدای هشدار پیام گوشی را که شنیدم خواستم که گوشی را خاموش کنم اما باز حس کنجکاوی م باعث شد به عنوان آخرین بار پیامش را بخوانم:

گناهم چه بود؟ دوست داشتن تو؟ اگر گناه است خود را محکوم میکنم. . از دلم زندانی میسازم انفرادی…

فقط برای خودم…

و مهر اجرای حکم خود را بر پرونده‌ام می‌کوبم… محکوم به «زندان دل»