شیخ طاها علوانی، در این کتاب، مسائل مربوط به کثرت‌گرایی و تنوع‌گرایی، خصوصی‌گرایی و جهانی‌گرایی، دوگانهٔ من و دیگری، و دیگریِ خودی (یا مشابه) و دیگریِ متفاوت را با دیدگاهی فقهی بررسی می‌کند. در عمق این دیدگاه نگرش روش‌شناسانه و معرفت‌شناسانهٔ وی به‌وضوح نمایان است. ازاین‌رو این مباحث را می‌توان بررسی‌های روش‌شناسانه، معرفت‌شناسانه و فقهی دربارهٔ خصوصی‌گرایی و جهانی‌گرایی دانست. ممکن است ما مشابه این کوشش را در میراث فقهی خود نیز ببینیم، اما با این تفاوت که آنچه در این میراث یافته‌ایم ازیکدستیِ روش‌شناسانه و معرفت‌شناسانه بی‌بهره است. کتاب حاضر سه ویژگی مهم دارد: نخست، نگرش انتقادی به فقه سنتی؛ دوم، تحلیل اثر عوامل تاریخی گوناگون در شکل‌گیری آن؛ سوم، تبیین کوتاهیِ فقه در ایفای نقشی که در این روزگار بر عهده دارد.