انتشارات نی منتشر کرد:
توسعهٔ پایدار روستایی و در چارچوب آن توسعهٔ کشاورزی ایران، نیاز به تدوین سرمشقی نوین دارد تا خُرده‌دهقانان را از تلهٔ فضایی فقری که در آن گرفتار آمده‌اند، رهایی بخشد. این سرمشق نوین حکم می‌کند که توسعهٔ دانش‌بنیان روستا و تنوع‌بخشی به اقتصاد و اشتغال آن با شیوه‌های بهرده‌برداریِ تعاونی و جماعتی و نیز ایجادِ زنجیره‌های تولید در مناطق روستایی و بین روستاها و شهرها، در دستور کار قرار گیرد.
در کتاب حاضر، مبتنی بر آخرین پژوهش‌های داخلی و خارجی، پس از آسیب‌شناسی و توان‌سنجیِ سرمشق کهنهٔ توسعهٔ کشاورزی و روستایی ایران، که منجبر به وابستگی ۵۶ درصدی امنیت غذایی به خارج، تخریب شدید محیط زیست با بیش‌بهره‌برداری از منابع طبیعی، تغییر فزایندهٔ کاربری کشاورزی، و مهاجرت رو به رشد و … گشته است، اصول و جهت‌گیری راهبردی برای انتظام‌بخشی نهادی و سازمان به سرمشق نوین توسعهٔ کشاورزی و روستایی ارائه شده است. روش‌شناسی به‌کاررفته در این کتاب، برای تدوین سرمشقی نوین به منظور توسعهٔ دیگر بخش‌های اقتصاد ایران نیز مفید خواهد بود.