هنر و جنون

انتشارات پرسش منتشر کرد:
در عصر روشنگری، این تفکر که انسان مجنون، مانند انسان نابغه، می‌تواند واقعیت را صحیح‌تر از انسان‌های عادی ببیند، بارها در ادبیات غرب ذکر شد. جنون، از دید مثبت، به مثابه جایگزینی برای «عقل» قابض در نظر گرفته می‌شد. در طول قرن بیستم نیز، تئوری‌هایی که بیماران روانی را خلاق‌تر از سایر انسان‌ها می‌پنداشت، در روانکاوی وجود داشت. وقتی که صحبت از رابطه بین خلاقیت و بیماران روان پریش می‌شد، ابهام مشخصی در اشکال مختلف بروز می‌کرد. این ایدئولوژی‌ها منجر به شکل گیری باور «نبوغ انسان مجنون» شد. این کتاب به تئوری‌های رایج در رابطه بین خلاقیت و آسیب شناسی روانی و تفاسیر جامعه شناختی و روانکاوی خلاقیت می‌پردازد. هجده فصل این کتاب به سه بخش تقسیم می‌شوند که به ترتیب به داده‌های بیولوژیکی، روان پویشی و داده‌های اجتماعی می‌پردازند.