انتشارات میردشتی منتشر کرد:
برشی از کتاب (خورشید در آتش): «دوری از من و سرسری‌گرفتن احساسم و حرف‌هایی که انگار از سر وظیفه بر زبان می‌راند مرا سخت غمگین می‌کرد! تنها راه باقی‌مانده ماریان بود. با خودم گفتم وقتی برای درمان دندانش به مطب می‌آید از در صمیمیت وارد شوم تا راحت به من اعتماد کند اما او بسیار زیرک و ریزبین بود. از هر دری وارد شدم اما او لام تا کام از خورشید حرفی نزد، حتی از اینکه چند سال از دوستی‌اش با خورشید می‌گذرد هم پرسیدم ولی با چرب‌زبانی، بی‌جواب گذاشت. ماریان رفت و من حساس‌تر از قبل، به موضوع فکر می‌کردم.
رفته‌رفته خورشید بیش از قبل، خودش را از من دریغ می‌کرد. هربار به بهانه‌های مختلف مرا در اتاق تنها می‌گذاشت. کمتر به مهمانی می‌آمد و هرجا دعوت می‌شدیم یکی در میان حاضر می‌شد. نمی‌توانستم او را ندید بگیرم. از طرفی نمی‌خواستم پای شخص سومی به رابطه‌مان باز شود. چندبار علت رفتارش را جویا شدم و هربار او مرا به حساسیت بیش از اندازه متهم می‌کرد. دیگر تاب نمی‌آوردم. گریز خورشید، دریغ عطر تنش و حتی نیم‌نگاهی که مال من نمی‌شد، مرا به زانو درآورد. نیمه‌شب…»