دلیل وسوسه من بودم

انتشارات نزدیک‌تر منتشر کرد:
واقعا این ارتباط معکوس چگونه شکل گرفت و پررنگ شد؟ چه شد که هر چه روح و جانمان به هم نزدیک‌تر شد، جسم‌مان در حرکتی معکوس از هم فاصله گرفت؟ چرا هر چه عطش بیشتری برای تصاحب روح یکدیگر پیدا کردیم، تمایلات جسمانی‌مان کمتر شد؟ محال است که همه‌اش قصه تکرار و عادت باشد. نه، تکرار فقط می‌تواند رابطه را عادی‌تر و خواهش تن را کمتر کند. ولی… ولی این که هیچ تمنایی نباشد، یعنی یک جای کار ایراد دارد. ایرادی که شاید هر دو از آن با خبریم، اما شهامت اعتراف نداریم. راستی آغاز این جداسری از طرف کداممان بود؟