انتشارات درون منتشر کرد:
دمدمای صبح رسیدیم، همان طور که مامان تصمیم گرفته بود. برای‌ام تکرار کرده بود که در این ساعت کسی نیست که آمدن‌مان را ببیند. لازم نبود کسی اثاث‌مان را، که در گاری تلنبار شده بود، بیند. مامان خودش با رنگ آبی آسمانی آن‌ها را رنگ کرده بود. از زشتی این اثاث بی‌ارزش کاملا آگاهی داشت – رنگ‌های بی‌کیفیت آن‌ها را بی‌مقدارتر هم کرده بود. چیزی نمانده بود اعتراض کنم که این رنگ‌ها فقط از نزدیک دیده می‌شوند، اما نهایتا جلوی خودم را گرفتم. در اصل من هم با مامان موافق بودم: لازم نبود کسی آمدن‌مان را با این آبی آسمانی‌های وحشتناک در یک گاری دستی ببیند.