انتشارات کتاب پارسه منتشر کرد:

چه چیز ما را واداشته است از زمان و وجود در کنار هم نام ببریم؟ از زمان طلوع اندیشه باختری - اروپایی تاکنون، وجود به معنای حاضر کردن بوده است. حضور، از امر حاضر [یا امر اکنون حاضر] حکایت دارد. نظر به امور حاضر و جاری، امر حاضر به همراه گذشته و آینده، ویژگی زمان را شکل می‌دهند. وجود بسان حاضر شده به وسیله زمان معلوم می‌شود. اینکه چنین است، به خودی خود می‌تواند کافی باشد که اندیشه سرگشته و بی‌قرار شود. به محض اینکه فکر کنیم از چه جهت به واسطه زمان چنین تعیّنی در وجود پدید می‌آید، این بی‌قراری افزون‌تر می‌شود.