انتشارات سروش منتشر کرد:
مرد شترش را با ریسه‌ها و پارچه‌های رنگی و آینه‌های گرد کوچکی زینت کرده بود که دورتادور حیوان آویزان بودند. جهاز سفیدی روی آن گذاشته بود. پیدا بود تازه داماد است. عروسش را به هیچ کس نشان نداده بود. هرگاه شتر را می‌نشاند زود به زن توی جهاز سر می‌زد و دقایقی با او خلوت می‌کرد. گهگاهی نیمه‌های شب شتر را می‌برد وسط بیابان و خودش به دعا و استراحت مشغول می‌شد. باز زن را هیچکس نمی‌دید.
آن روز علی بیخود نق می‌زد. چیزی توی کیفم نبود تا بدهم دستش و سرگرم شود. مصطفی هم که راهش را کشیده و خیلی از ما دور شده بود. زن سوسولی که آمده بود پیاده روی صدایم زد.
- خانم تسبیح من پیش شما جا نمونده؟