سلخ، چونک شمس‌الدین کنون شد یار

انتشارات سیزده منتشر کرد:
در این عالم جهت نظاره آمده بودم؛ هر سخنی می‌شنیدم بی «سین» و «خا» و «نون» و کلامی بی «کاف» و «لام» و «الف» و «میم» و از این جانب سخن‌ها می‌شنیدم. می‌گفتم که‌ای سخن بی‌حرف! اگر تو سخنی، پس این‌ها چیست؟ گفت: نزد من «بازیچه»
به راستی کدامیک ابتدا در طلب دیگری بود؟ مولانا جلال الدین محمد بلخی در طلب محمد ملک داد شمس تبریزی بوده است یا بالعکس؟ ساده ترش کنم؛ استاد شاگردش را می‌طلبیده یا شاگرد استادش را؟ از کجا شروع شده این آتش که جهانی را سوزاند پس از زبانه کشیدنش؟ چگونه آن قیل و قال ذوق و حال شد؟