انتشارات فرهامه منتشر کرد:
اُلیویه مورن این پرسش را مطرح می‌کند که انتقال فرهنگ چگونه انجام می‌شود؟ او برای این منظور آداب و سنت‌ها را انتخاب می‌کند، یعنی چیزهای
ساده و آشنایی که ما در زندگی روزمره با آن‌ها در گیر و مانوسیم. چیزهایی شبیه عادت‌ها، تشریفات عروسی یا کفن و دفن، شیوهٔ لباس پوشیدن، غذاخوردن، توالت رفتن یا حتی جشن‌ها و آیین‌های ملی و محلی. معمولا این موضوعات را محققان فرهنگ مردم (فولکلورشناسان) تحقیق می‌کنند. آن‌ها آداب و رسوم ملی و محلی را شناسایی و گردآوری می‌کنند و از طریق رسانه‌ها، مطبوعات، مجلات، کتاب‌ها و موزه‌ها در اختیار مردم قرار می‌دهند. همچنین این مواد فرهنگی را هنرمندان، کارگردانان فیلم‌ها، مستندسازان، قصه نویسان و نویسندگان و حتی معلمان و متخصصان تعلیم و تربیت برای هدف‌های گوناگون استفاده می‌کنند. موزه‌ها و گالری‌ها نیز برای همهٔ شهروندان است تا با دیدن آن‌ها چیزهای جالب در زمینهٔ فرهنگ و سنت بیاموزند. اما کار مورن در این کتاب چیز دیگری است. او می‌خواهد بداند چرا برخی پدیده‌ها در زندگی و تاریخ ما انسان‌ها باقی می‌مانند و بسیاری از پدیده‌ها نیز دوام نمی‌آورند و از بین می‌روند. پدیده‌هایی که به صورت رسم و آیین یا عادت‌های جمعی پایدار و ماندگار می‌شوند چه قابلیت‌ها و ویژگی‌هایی دارند و آن‌ها که از بین می‌روند چه ویژگی‌هایی باعث محو شدنشان می‌شود؟