انتشارات صدای معاصر منتشر کرد:
هر روز شکستم، بی‌آنکه تجربهٔ شکستن را در خود حس کنم و یک عمر تعریفم از زندگی این بود:
«هر روز سهم کمتری از ریه‌هایم»
بی‌صبرانه منتظر تمام شدن فرداهایم بودم، آنقدر منتظر که زندگی‌ام شبیه به یک تصویر بی‌جان و بی‌معنا بود و همه چیز به طرز وحشتناکی خوب به نظر می‌رسید… هر لحظه در سکوت عمیق‌تری به خواب می‌رفتم و در سکوت عمیق‌تری از خواب بیدار می‌شدم… تا آنکه یک روز، زندگی سکوتش را شکست…