همیشه مربی

انتشارات شهید کاظمی منتشر کرد:

یک شب، داخل حسینیه بچه‌ها افتاده بودند به جان هم. جشن پتو همه را درگیر کرده بود. دیگر مربی و دانش آموز هم نداشت. محمد هم با آن همه محبوبیتش گیر افتاد و انداختنش زیر پتو حسابی زدنش! آخرهای کار هم یکی از بچه‌ها با کف پا گذاشت توی صورتش! سرمحمد پایین بود. بعد از این لگد، همه کشیدند کنارو الفرار! جشن پتو هم خوابید. من نزدیکش شدم، توکتک زدنش شریک نشده بودم! نصف صورتش قرمز شده بود! یک نگاهی به من کرد و گفت: «حسن کی بود زد توصورت من؟». من تا آمدم بگویم، جلوی دهانم را گرفت و گفت: «ولش کن نگو». بلند شد و آرام شد و لبش به خنده باز شد و…