انتشارات ژرف منتشر کرد:
آنچه امروز به راحتی آزادی نامیده می‌شود، حاصل پیروزی قطعی نیروهای درونی سرمایه داری است. بسیار آشکار است که سرمایه داری در جریان تحول‌اش از بدو پیدایش تا به امروز، دستخوش تحولات کیفی بسیاری شده است، اصلاحاتی که در روبنای سیاسی آن و آزادی دموکراسی بورژوایی تغییراتی به وجود آورده است. اما در معنای مارکسیستی، ساختار بنیادی سرمایه داری اساسا تغییری نکرده است. برعکس لازم است گفته شود در جریان این تحول، کیفیت درونی زندگی و ویژگی‌های اساسی ماهیت سرمایه داری، به شیوه‌ای بسیار بسیار متمرکزتر از آنچه که تصور می‌شد در آغاز انقلابی پرتوهم‌اش ممکن بوده است، عمل می‌کنند.
اجتماعی کردن وسایل تولید و تمرکزشان در دست طبقهٔ کارگر، نتیجهٔ ضروری آگاهی اجتماعی است که جامعه را کلیتی از بخش‌هایی که به لحاظ اقتصادی با هم مرتبط هستند، در نظر می‌گیرد. به همین دلیل از طبقهٔ کارگر خواسته می‌شود تا از طبقهٔ تحت سلطه به برنامه ریزان توسعهٔ اجتماعی انسان‌ها بدل شوند. دگرگونی ساختارهای اجتماعی خاص باید نتیجهٔ آگاهی و وجود اجتماعی پرولتاریا باشد. آگاهی باید به پایانه‌های جهت نمای جامعه، از برنامه ریزی وظایف اقتصادی‌اش به در نظر گرفتن سوسیالیسم به عنوان مرحلهٔ آمادگی برای کمونیسم بدل شود.
گئورگ لوکاچ