انتشارات گیوا منتشر کرد:

راستش را بخواهید من هرگز خانه دار نبوده‌ام؛ اما وظیفه خانه داری را برعهده دارم؛ فکر می‌کنم در حق ما خانم‌هایی که شاغل هستیم، اجحاف بزرگی شده است؛ چون ماهم خانه دار هستیم. ما هم می‌بایست مانند همه بانوان دیگر، غذا بپزیم. خانه را جارو و گردگیری کنیم. قابلمه‌های سنگین را بلند کنیم و روی گاز بگذاریم. ترشی و مربا بپزیم. مهمان دعوت کنیم و روغن را که روی برنج می‌ریزیم، عطر آن تا هفت تا همسایه آن طرف‌تر برود. در عوض باید سر کار هم برویم. صبح‌ها زودتر بیدار شویم و برای هم قطارانمان لقمه‌های رنگ و وارنگ بگیریم. خیلی اوقات هم کیسه‌های میوه و سبزی را بلند می‌کنیم. سبزی قورمه سبزی‌مان همیشه به راه است و مجبور می‌شویم، تا پاسی از شب، مرغ پاک کنیم و دلمه‌های برگ مو را به صورت پنج ضلعی، همان طور دقیق و زیبا درون قابلمه بچینیم. چیزی از عطر و بوی غذاهای ما کم نمی‌شود. ما هم فسنجان‌های ترش و شیرین می‌پزیم و گاهی دلمان لک می‌زند، پنج دقیقه بیشتر بخوابیم. روزهای تعطیل هم خوش به حالمان می‌شود، چون خواب و صبحانه‌اش به یک دنیا می‌ارزد.