انتشارات اختران منتشر کرد:
مارکس رسالهٔ «ادای سهمی در نقد فلسفهٔ حق» هگل را به سال ۱۸۴۳ – دوره‌ای که به نقد سیاست می‌پرداخت – به‌صورتی ناتمام نوشت. وی چند ماه بعد رسالهٔ دیگری را به‌عنوان «مقدمه» ی این رساله نوشت و در اوایل سال ۱۸۴۴ منتشر کرد؛ رسالهٔ بسیار شناخته‌شده‌ای که معرف گام بزرگی در تدوین آموزه‌اش بود.
در همین «مقدمه» است که وی به اهمیت «عناصر فلسفهٔ حق» هگل اشاره می‌کند و می‌نویسد او در این اثر «منسجم‌ترین، غنی‌ترین و کامل‌ترین روایت» فلسفهٔ دولت و حقوق آلمان را ارائه کرده است. هم اثر هگل و هم نقد مارکس بر بخش دولت در این اثر از مهم‌ترین متون در فلسفهٔ سیاسی مدرن‌اند.
دستاورد مهم مارکس در این دو رساله، درکل، نقد رادیکال دولت مدرن – در جلوهٔ سلطنت مشروطهٔ هگلی و جمهوری لیبرال – و تدوین اولیهٔ نظریهٔ دولت خودش و نیز طرح نظریهٔ «دموکراسی راستین» به‌عنوان بدیل دولت‌های عصر مدرن است.
برای روشنگری دربارهٔ هم فلسفهٔ سیاسی هگل و هم نقد مارکس بر آن، توضیحات مفصلی در دو بخش – اول، نکاتی دربارهٔ فلسفهٔ هگل، به‌طور کلی، و مشخصاً رابطهٔ «عناصر فلسفه‌حق» با آن و نسبت نقد مارکس با این فلسفه، و دوم، شرح برخی از نکات رسالهٔ مارکس در نقد آموزهٔ دولت در فلسفهٔ سیاسی هگل – به کتاب افزوده شده است.