«درخت آسوریک» یکی از نمونه‌های شگفت‌انگیزِ شعری ایران است که روایتگر مبارزهٔ کلامی شیرین و زیبا و حیرت‌انگیزی است بین یک بز، «نماد تمدنی ایران باستان» و یک درخت خرما، «نماد تمدنی آسور» یا سورستان، عراق امروزی. بازسرایی هیوا مسیح این شیرینی و حلاوت را دوچندان کرده است.

به گمان برخی از پژوهندگان، درخت آسوریک به حتی بیش از ۳۰۰۰ سال پیش بازمی‌گردد. این متن به زبان پارتی (پارسی میانه) و به خط پهلوی اشکانی در دورهٔ ساسانیان نوشته شده یا به دست آمده است. نشانه‌ها حاکی از آن است که درخت آسوریک یکی از هزاران نمونهٔ شعری و ادبی متون ایران باستان است که بین مردم کوچه و بازار با ساز و آواز خوانده می‌شده است.