کتاب پیش رو کتابی است دربارهٔ فلسفهٔ علمِ شناختی. این عنوان بلافاصله دو پرسش را برمی‌انگیزد: علم شناختی چیست و فلسفهٔ علم شناختی چیست؟ از جهتی پاسخ به این پرسش‌ها بسیار واضح است: علم شناختی یعنی مطالعهٔ علمی شناخت، و فلسفهٔ علم شناختی آن شاخه از فلسفه است که به مسائل فلسفیِ برآمده از مطالعهٔ علمی شناخت می‌پردازد. اما این پاسخ‌ها چندان روشنگر نیستند و خود به پرسش‌هایی فرعی می‌انجامند. شناخت چیست؟ کسانی که به مطالعهٔ علمیِ شناخت می‌پردازند چه روش‌ها و مفروضات کلیدی‌ای دارند؟ ارتباط علم شناختی با دیگر علوم و با فهم متعارف ما از خویشتن به‌عنوان عاملانِ دارای ذهن چگونه است؟ کِی و چگونه علم شناختی به‌عنوان یک رشتهٔ تحقیقاتی مستقل ظهور کرد؟ ارتباط فلسفهٔ علم شناختی با دیگر شاخه‌های فلسفه نظیر فلسفهٔ ذهن و فلسفهٔ علم چگونه است؟