هوا را از من بگیر خنده‌ات را نه (رقعی)

زندگی‌ها چه دلنگرانی، گاه، وقتی که با منی و من پیروزتر و سر فرازتر از دیگر مردان! زیرا نمی‌دانی که در من است پیروزی هزاران چهره‌ای که نمی‌توانی بینی، هزاران پا و قلبی که با من راه سپرده‌اند، نمی‌دانی که این، من نیستم، «من» ی وجود ندارد، من تنها نقشی‌ام از آنان که با من می‌روند؛ که من قوی‌ترم زیرا در خود نه زندگی کوچک خود بل تمامی آن زندگی‌ها را دارم، و همچنان پیش می‌روم زیرا هزاران چشم دارم، با سنگینی صخره‌ای فرود می‌آیم زیرا هزاران دست دارم، و صدای من در ساحل تمامی سرزمین‌هاست زیرا صدای آن‌هائی را دارم که نتوانستند سخن بگویند، نتوانستند آواز بخوانند، و امروز با دهانی نغمه سر می‌دهند که تو را می‌بوسد.