گراند هتل پرتگاه داستانی است زندگی‌نامه‌ای، آمیخته به فلسفه و نقادانه از ماجرا و سرنوشت زندگی و افکار بزرگان مکتب فرانکفورت که حیات پر رمز و راز این مکتب را به زبانی ساده و عامه‌پسند روایت کرده است. استوارت جفریز مکتب فرانکفورت را تجسم نوعی پارادوکس می‌داند: تئودور آدورنو و والتر بنیامین، ماکس هورکهایمر و یورگن هابرماس، اریک فروم و هربرت مارکوزه لابد مشهورترین متفکران اروپایی چپ افراطی در قرن بیستم‌اند، ولی گویا عمدتاً یکی از اصول محوری مارکسیسم را کنار گذاشته‌اند، اینکه «ما نباید فقط به‌دنبال فهم دنیا باشیم، بلکه باید در پی تغییر آن برویم». آن‌ها منتقدانِ اجتماعی اما بی‌علاقه به تغییر اجتماعی بودند. جفریز معتقد است مکتب فرانکفورت زاویهٔ کوچکی از نقد را از مارکس گرفت، استادانه بسط داد و بدبینی عمیقی را بدان افزود. این بدبینی دربارهٔ امکان تغییر یا گریز از چیزهایی بود که این مکتب آن‌ها را نقد می‌کرد. این همان نکتهٔ محبوب جفریز است که در عنوان کتاب هم مجسم شده است: گراند هتل پرتگاه: هتلی زیبا، مجهز به همهٔ آسودگی‌ها، بر لبهٔ پرتگاه، بر لبهٔ نیستی، بر لبهٔ پوچی، که ساکنانش آسوده‌خاطر بر لبهٔ پرتگاهی خالی و عمیق مشغول نظریه‌پردازی‌اند.