بهره‌مندی شاعران از شاعران

در حوزه نقد ادبی امروزه به وضوح ثابت شده است که در هیچ کجای جهان اثر ادبی و فرهنگی یافت نمی‌شود که منحصرا تمام آن از قلم و فکر یک تن تراوش کرده باشد. ابداع و خلق آثار هنری و ادبی مطلق و بدیع از یک نویسنده ولو بسیار بزرگ و نامدار، تقریبا ناممکن است. پس تمامی آثار فرهنگی و هنری و ادبی جهان بر بنیاد یافته‌ها و تجربه‌های پیشینیان پا گرفته است. شاید یکی از دلایل اصلی و مهمی که باعث شده است تا هنرمندان و ادیبان طراز اول جهان را متهم به سرقت و سلخ و دنباله روی و تقلید از آثار دیگران کنند در همین نکته نهفته باشد. با این توضیح شاعران و ادیبان فارسی زبان نیز از این ویژگی کلی برکنار نیستند و جملگی از همدیگر تاثیر و تاثر پذیرفته‌اند. این کتاب همانگونه که از نامش پیداست تلاش خواهد داشت تا دیدگاه‌ها و داوری‌های شاعری نسبت به شاعری دیگر را برساند و میزان بهره مندی و وام گیری یکی از دیگری را عیان دارد تا خوانندگان از این این راه به میزان اصالت و نوآوری یا تقلید و دنباله روی شاعران بهتر و بیشتر آشنا شوند. محدوده زمانی که این کار فقط قرن‌های هشتم و نهم هجری است که از خواجوی کرمانی آغاز و به عبدالرحمن جامی ختم خواهد شد و جمعا سیزده تن از شاعران این دوره را در بر خواهد گرفت.