انتشارات نگاه معاصر منتشر کرد:

میرزا محمد مهدی غروی اصفهانی (۱۳۰۳ تا ۱۳۶۵ ق: ۱۲۶۴ تا ۱۳۲۵ ش. ، تصویر شمارهٔ ۱) یکی از فقیهان نامدار شیعی مذهب در قرن چهاردهم هجری است. وی به سبب مخالفت با فلسفه و عرفان ونیز اندیشه‌هایی ویژه که در فقه اعتقادی مذهب تشیع داشت ئو آنها را در حوزهٔ علمیهٔ مشهد به شاگردانش منتقل کرد عالمی شناخته شده بوده و موافقان و مخالفتی دارد. اندیشه‌های او از زمان حیاتش و نیز دهه‌هایی پس از وفاتش در برخی حوزه‌های علوم دینی و سپس جمعی از صاحبان تحصیلات جدید مورد بررسی قرار می‌گرفت؛ باایم حال، پس از چاپ مقاله‌ای مکتب تفکیک به سال ۱۳۷۱ ش. و سپس کتابی با همان نام به سال ۱۳۷۵ ش. ازسوی آقای محمدرضا حکیمی -که دانشمند و نویسنده‌ای سرشناس بوده و خود به آن آموزه‌ها دلبسته است-توجه بسیاری از صاحب نظران حوزوی و دانشگاهی ایران را به خود کشاند. از آن زمان تاکنون، مکتوبات زیادی در نقد یا جانبداری از آموزه‌های میرزا مهدی اصفهانی و شاگردانش نگاشته شده که نمودی از آنها را در پژوهشی که با عنوان کتاب شناسی توصیفی مکتب تفکیک در ۴۹۲ صفحه به سال ۱۳۹۲ ش. منتشر شد می‌توان دید…