دختر پرتقالی

آثار «یوستین گردر» برای خوانندگانی که به مطالعهٔ آثار داستانی - فلسفی علاقه‌مندند، گزینه‌های بسیار خوبی به‌شمار می‌روند. یوستین گردر که خود استاد فلسفه است، در رمان‌هایش به ظریف‌ترین و با قابل‌فهم‌ترین زبان ممکن، به بررسی مسائل فلسفی در خلال داستان‌هایش می‌پردازد.

از ویژگی‌های آثار گردر همه فهم بودن آن‌ها است. به این صورت که حتی خوانندگانی با سن پایین نیز می‌توانند این کتاب‌ها را مطالعه کنند و به عمق مفهوم آن‌ها پی ببرند.

داستان کتاب دختر پرتقالی

«دختر پرتقالی» یکی از آثار مشهور یوستین گردر، نویسنده و استاد فلسفهٔ نروژی است.

پدر جورج سال‌ها پیش، زمانی که جرج ۴ سال بیشتر نداشته است فوت کرده. جورج چیز زیادی از پدرش به‌خاطر نمی‌آورد و این‌چنین به‌نظر می‌آید که پدرش، از زندگی اطرافیان جورج نیز به طور کلی محو شده است.

حالا، جورج پسری ۱۵ ساله است. در همین حین دست‌نوشته‌ای متعلق به پدر جورج در انباری‌شان در کالسکهٔ قدیمی جورج پیدا می‌شود. نامه‌ای طولانی و خطاب به جورج!

به‌نظر می‌رسد که این نامه آخرین چیزی است که پدر جورج نوشته است. در ابتدای نامه او از جورج درخواست می‌کند که حتما نامه‌اش را تا انتها بخواند، چراکه مسائل بیان شده در این نامه، همه‌گی به همدیگر مرتبط هستند و پدر جورج از نوشتن آن‌ها قصدی مهم دارد. پدر جورج در این نامه، داستان بخشی از زندگی‌اش را برای جورج تعریف می‌کند. داستان آشنایی‌اش با دختر پرتقالی در سال‌های جوانی‌اش.

این واقعه که در سال‌های جوانی پدر جرج اتفاق می‌افتد، محوریت رمان را تشکیل می‌دهد. یک روز پدر جورج در تراموا، دختر بسیار زیبایی را می‌بیند که یک کیسهٔ بزرگ حاوی پرتقال در دست دارد. توجه پدر جورج به او جلب می‌شود و در همین حین، در اثر ترمز ناگهانی، دختر پرتقالی تعادلش را از دست می‌دهد و کیسهٔ حاوی پرتقال‌هایش به هوا پرت می‌شوند. این واقعه، تاثیر عمیقی بر ذهن پدر جورج می‌گذارد تا جایی که او تصمیم می‌گیرد هرطور که شده، دختر پرتقالی را پیدا کند و با او صحبت کند.

پدر جورج از اتفاقات جالبی که در مسیر پیدا کردن دختر پرتقالی برایش اتفاق می‌افتد صحبت می‌کند. بعد، جلوتر می‌رود و از روزهای زندگی‌اش به عنوان یک پدر حرف می‌زند. از اطلاع یافتن از بیماری‌اش و اینکه مدت زیادی زنده نخواهد بود. از در آغوش کشیدن تمام روزهای باقی‌مانده با جورج صحبت می‌کند در حالی که در هیچ لحظه‌ای، آگاهیِ اجبار به ترک فرزندش ذهن و وجودش را رها نمی‌کند. و در مقابل تمام این‌ها، تنها از جورج یک سوال دارد.

یک سوال که پاسخ آن، همواره پاسخ یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های اگزیستانسیالیستی بشر بوده است.

یوستین گردر

«یوستین گردر» رمان‌نویس و استاد فلسفهٔ مشهور نروژی متولد اوت ۱۹۵۲ است.

شهرت این نویسنده به علت نگارش کتاب‌های آموزش فلسفه در قالب داستان است. مشهورترین کتاب گردر «دنیای سوفی»، نوعی خودآموز فلسفه است که تاریخ فلسفه را در قالب داستانی جذاب بیان می‌کند. شخصیت اصلی این کتاب نیز یک دختر جوان است. گردر سال‌ها به دنبال کتابی بوده که متن فلسفی ساده‎ای داشته باشد و تاریخ فلسفه را به زبانی ساده بیان کند. او نتوانست کتابی را که می‌خواهد بیابد و بعد از سال‌ها جستجو، تصمیم گرفت خود چنین کتابی بنویسد.

گردر استاد ساده‌نویسی است. شخصیت‌های اصلی اکثر کتاب‌های او بچه‌هایی در فاصلهٔ سنی بین ۱۱ تا ۱۶ سال هستند. افرادی که درکی نسبی از دنیای اطراف خود دارند اما هنوز کامل وارد دنیای بزرگسالی نشده‌اند و به همین علت ذهن‌شان مانند گِلی که هنوز درون کوره گذاشته نشده است، ظرفیت تغییر و از نو ساختن تمامی قوانین از پیش تعیین شده را دارند.

پاراگراف‌هایی خواندنی از کتاب دختر پرتقالی

«پدرم یازده سال پیش از دنیا رفت. در آن زمان من چهار سال بیشتر نداشتم و در خواب هم نمی‌دیدم که روزی بتوانم دوباره با او ارتباط برقرار کنم. اما حالا قرار است هر دو با هم کتابی بنویسیم. این‌ها سطرهای این کتاب‌اند که من به تنهایی به روی کاغذ می‌آورم اما به زودی پدرم نیز مرا همراهی می‌کند. زیرا او حرف‌های بیشتری برای گفتن دارد. »

«او گفت: «پدرت مردی بی‌نهایت دوست‌داشتنی بود… واقعا انسان بی‌نظیری بود و همچنین خیال‌پرداز یا شاید خیالباف و داستان‌پرداز… بارها و بارها زندگی را افسانه قلمداد کرد و من به‌طور جدی فکر می‌کنم که او… زندگی را کمی هم سحرآمیز می‌دانست. از این‎ها گذشته، او خیلی احساساتی بود… هردومان این خصوصیت را داشتیم. بعد خیلی ناگهانی مریض شد و من نمی‌توانستم این درد را پنهان کنم که او با غم و غصهٔ بی‌پایانی به سوی مرگ می‌رود. خیلی دردناک بود، دیدن آن صحنه خیلی دردناک بود. خوب، او مرا خیلی دوست داشت… و مطمئناً تو را هم خیلی دوست داشت… او تو را می‌پرستید و نمی‌خواست ما را به سادگی از دست بدهد اما در برابر بیماریش قادر به مقاومت نبود. او را با بی‌رحمی و خشونت از ما گرفتند. »